Zespół cieśni nadgarstka – bać się czy nie?

Zespół cieśni nadgarstka

Kiedy drętwieją palce w okolicy kciuka, palca wskazującego i serdecznego, pojawia się ból i niewielki obrzęk, to prawdopodobnie mamy do czynienia z zespołem cieśni nadgarstka. Ręka jest „nieswoja”, ból najczęściej występuje w nocy i nawet wybudza ze snu i może on promieniować do łokcia a nawet barku.

Taki jest początek tego schorzenia, które w późniejszym czasie prowadzi do zmniejszenia sprawności manualnej – trudno unieść kubek, wykonać makijaż, utrzymać igłę do szycia czy wkręcić palcami śrubę. Chora ręka może być osłabiona, ma zmniejszoną wrażliwość na bodźce, coraz trudniej ją unieść i zacisnąć w pięść. Nie należy bagatelizować tych objawów, bo mogą mieć później poważne konsekwencje, zakończone zabiegiem operacyjnym i rehabilitacją.

Skąd się bierze zespół cieśni nadgarstka?

Zespół cieśni nadgarstka to zaburzenie funkcji nerwu pośrodkowego. Dzieje się tak na skutek wykonywania jednej i tej samej czynności – np. poprzez nawyk używania myszki komputerowej, kierownicy lub rakiety do tenisa. Najczęściej cierpią na nią więc pracownicy biurowi, zawodowi kierowcy, tenisiści lub wioślarze. Zdarza się, iż na zespół cieśni nadgarstka cierpią młode mamy, które nosząc dziecko, trzymają je zawsze w jeden, określony sposób, przeciążając rękę.

Osoby, które pracują jako pomoc kuchenna, również są narażone na zespół cieśni nadgarstka, poprzez długotrwałe trzymanie ręki w jednej pozycji np. przy krojeniu warzyw.

Przyczyną  tego schorzenia mogą być mikrourazy, które powodują obrzęki i zmniejszają elastyczność więzadeł nadgarstka. W konsekwencji może to prowadzić do drętwienia i bólu palców.

Innymi przyczynami powstania zespołu cieśni nadgarstka mogą być choroby reumatyczne, zapalenie stawów, cukrzyca lub niedoczynność tarczycy. Cierpią na nią osoby z niewydolnością nerek i alkoholicy. Dolegliwości mogą być związane również z pojawieniem się nieprawidłowych struktur w kanale nadgarstka – kostniaków, tłuszczaków lub ganglionów.

Zespół cieśni nadgarstka – diagnostyka

Aby sprawdzić, czy schorzenie jest naprawdę zespołem cieśni nadgarstka, należy wyprostować ręce przed siebie i zgiąć w łokciu tak, aby utworzyć kąt prosty. W tej pozycji należy zgiąć nadgarstek maksymalnie do wewnętrznej strony ramienia, przy rozluźnionych palcach. Jeśli pojawi się drętwienie, mrowienie lub „prąd” przebiegający przez rękę, to można mieć pewność, że to właśnie zespół cieśni nadgarstka. Drugim sposobem jest tak zwany test Phalena, który polega na złączeniu dłoni grzbietami i skierowaniu palców ku klatce piersiowej. Ból spowodowany uciskiem na nerw w tej pozycji dłoni pokazuje, że prawdopodobnie cierpimy na to schorzenie.

U fizjoterapeuty

Jeżeli lekarz podczas wizyty potwierdzi zespół cieśni nadgarstka, może początkowo zalecić fizykoterapię oraz noszenie opaski elastycznej lub specjalnej ortezy, która unieruchomi i usztywni nadgarstek. Stan ręki poprawi krioterapia, suche igłowanie, zabiegi fizykoterapii (ultradźwięki, jonoforeza, laser, elektrostymulacja) i okłady borowinowe. Skuteczna będzie również terapia manualna, która zmniejszy obrzęk i pomoże przywrócić sprawność chorej ręce.

W przypadku ostrego bólu stosuje się również środki przeciwbólowe i przeciwzapalne a także zastrzyki z hydrokortyzonu, redukujące stan zapalny i obrzęki. Z pewnością nie można bagatelizować bólu w obszarze nadgarstka. Nieleczony może zakończyć się operacją i powikłaniami – również w obszarze łokcia i ramienia.